Terugkijkend op afgelopen jaar is voor mij het leren ondernemen mijn moment van 2013. Knetterhard werken, dan krijg je omzet maar vooral ook de emotie van onzekerheid er vanzelf bij.

Zoals jullie weten kochten wij negen jaar geleden een kasteel. Langzaam is is alles gegroeid. Niet alleen in het bedrijf van inmiddels vier vakantiehuizen maar ook naar een gezin met drie kinderen en een steeds groter worden firma van Ruud: N-tronics GmbH.

Met de komst van ons derde meisje is er ook een extra pakketje ambitie gedownload die groter is dan mijn gezin toelaat. Ik zou heel graag Schloss Möhren meer op de kaart willen hebben. Meer in in de bladen, meer publiciteit, op blogs en op DE plekken waar ik vind dat ons kasteel thuis hoort. En dat is nog niet genoeg. De vakantiehuizen mogen beter en ook voor het Schlossterrein heb ik meer plannen dan in één jaar uitvoerbaar zijn.




Dit jaar heb ik het aangepakt. In februari stonden we pagina groot in Lis Magazine. En met het verbeteren van onze vakantiehuizen heb ik, na een ongekend groot twitteravontuur en de geweldige hulp van Marie Jose Brendel van Mooi van Binnen, een eerste stap gemaakt in de verbetering van onze huizen. Mede door haar enthousiasme hebben we de toren boven de poort omgetoverd tot een fantastisch leuk, eigenwijs en gezellig vakantiehuis.

Ik heb grote investeringen gedaan. Een badkamer (met bad op pootjes), centrale verwarming en dubbele beglazing in de poorttoren, een nieuwe badkamer en interieur in de torenwoning en een splinter nieuwe gasinstallatie in het Schweizerhaus.

Maar al dat nieuws brengt ook onzekerheid met zich mee. Is de Real Berry kleur in de torenwoning niet een wijven kleurtje? Is het niet te veel IKEA? Heb ik met het verwijderen van de houtkachel uit het Schweizerhaus niet de ziel uit het huisjes gehaald? Is die pallettafel na de ongelukkige val van Aron inclusief ziekenhuisbezoek en hechting, wel zo'n goed idee? En dan onze nieuwe poorttoren. Die ligt praktisch bovenop de kerkklokken van Möhren die elke ochtend om om half 6 als een idioot te keer gaan (Beieren hé!). En het bed is voor twee mensen van 2 meter lang net iets te klein. Net als het bad op pootjes trouwens. En na de eerste nachtjes nachtvorst komen we erachter dat de kachel het ook niet echt trekt met -10gr.

Heb ik gloeiende gloeiende tienduizenden euro's geïnvesteerd met als doel groei. Is het enige wat harder gegroeid is dan mijn omzet, is mijn onzekerheid. Wat zou ik graag grenzeloos raad willen vragen aan een kenner in mijn vak. Hoe zou jij dit doen. En waarom wel en waarom niet. Hoe en wat omgaan met social media. Maar hoe meer ik zoek naar antwoorden hoe meer ik me realiseer dat ik het gewoon toch gaat zoals gaat. Wat het beste bij ons en mij past. Maar gek genoeg voelt dat is soms wel een beetje eenzaam.

Nu voel ik me in het ondernemen wel eens alleen maar privé heb ik dat gelukkig niet. Ik woon niet alleen op het kasteel maar met mijn schoonouders, Ruud en onze drie heerlijke meiden die me met beide benen op de grond houden.

Zij maken mij haarfijn duidelijk, dat: de kachel in het Schweizerhaus eruit MOEST omdat deze per 2014 niet meer wordt goedgekeurd. Daarbij is het voor ons een stuk rustiger in de winter. We hoeven niet meer bij iedere paar graden onder nul te slepen met kruiwagens hout. En hoewel er veel echte goeie fikkiestokers tussen zaten waren er ook gezinnen die de kachel niet goed aan kregen of de kachel zo hard opstookte dat de hele boel op ontploffen stond. Een stuk rustiger nu dus. En de ongelukkige val van Aron had net zo goed op een ander tafeltje kunnen gebeuren. Die pallettafel blijft daarom ook gewoon.

De real berry kleur in de toren blijft, volgens de heren op het schloss, een tikkie een wijven kleurtje maar met veel vintage van mijn schoonouders en uit mijn favoriete rommelschuur is het een fantastisch 'eigen' vakantiehuis. Zeker met de heerlijk nieuwe badkamer. En het geweldige schilderachtige uitzicht blijft.

Oordoppen doen wonderen in de poorttoren. Na een dag horen we de kerkklokken niet meer. En zoals mijn hulp zegt, met genoeg liefde is zelfs dit bed te groot voor 2 mtr lange mensen. En als ik dat vooraf goed aangeef is er niets aan de hand. En zeg nou zelf. Dat palletbed op zolder (waar 2 mtr lange mensen wel makkelijk in kunnen) is echt geweldig, toch? De poorttoren blijft het pareltje zeker als we in 2014 er een houtkacheltje bij bouwen voor de koudere dagen. Ook het Schweizerhaus krijgt in 2014 een nieuwe houtkachel. Gewoon omdat houtkachel stoken nou eenmaal de vakantievreugde verhoogt.

In het nieuwe jaar ga ik gewoon verder met ondernemen zoals ik afgelopen jaar gedaan heb. Hup BAM er vol in (zoals ik toen ook ooit in 2004 in ons kasteel avontuur ben gestapt). Vallen, opstaan en weer doorgaan, met alle onzekerheiden erbij. Die geweldige fotoshoot, hottub, 1000 volgers, publiciteit, verduisteringsgordijnen, schatkamer, sauna, kroonluchters, Schloss shop, houtkachels komen er heus wel.

Rustig aan dus. Ik woont op een kasteel. Nu ik er toch ben mag ik best af en toe wat meer van mijn momenten genieten.